Medytacija

Osin’ shkrebet’s’a u moje vikno
rudoju holodnoju kishkoju
prosyt’ jisty
svystom
vitru zashyvaje dirky u skli
vr’atovana dusha
spyt’ spokijno pid pledom molytvy
shcho nareshti vpala kometoju v ruky toho
Bezmez’hnoho
Ostann’oho
Hospodar’a
okeanu istyn
xodyty po nyx prosto
jak po vodi
shcho perebrodyla u vyno
nich
den’
rozjednani trishchynoju kordonu
mojim viknom
svit
ne temr’ava
prosto my osliply
tak i ne navchyvshys’
vidkryvaty ochi.

<--nazad | dali-->