* * *
Doky lito do pol’otu chystyt’ kryla,
Viter z’hovtoho xvost’aru rozpushyv.
Tyxa Osin’ slovo v slovo povtoryla
Mnoju dosi ne napysani virshi.
Jix doshchu na sonnyx ploshchax dyktuvala –
Vin zapysuvav xaplyvo, nashvydku...
Til’ky rymamy zmerez’hani kvartaly
Viter zmiv hrajlyvo, jak strumky v riku.
More sliv pid nohy l’ud’am rozlylos’a –
Jak posmily skarb takyj u mene vkrasty?
... Toj avtobus kursuvav iz lita v osin’,
Hurkotiv povaz’hno po doroham chasu...

<--nazad | dali-->