* * *
Smahl’avi sosny sijut’ tyshu kriz’ sonaty
Bezz’hurnyx ptaxiv u mjakyx dolon’ax lisu.
Idesh... I xochet’s’a travynochkoju staty –
ne skolyxnuty b sonc’a zolotu zavisu!
Ne roztynaty b sonni treli cvirkunovi,
poobryvavshy struny promeniv ostannix...
Sosna krasujet’s’a v obnovi vechorovij,
A ty – nevydyma, jak podyx tvij zatajenyj.
Idesh... I znovu rozumijesh vse bezhluzd’a
L’uds’kyx osnov, l’uds’kyx obraz, l’uds’kyx probachen’...
...A kriz’ potriskane, potroshchene haluzz’a
Osinnim sonechkom palaje maty-j machuxa

<--nazad | dali-->